Ik zag eergisteren zappend iets voorbij komen met, naar ik meen, deze titel…

Ik heb al mijn hele leven meer vragen dan antwoorden. Ik heb de ‘redelijkheid’ al een leven lang hoog maar heb dan ook tegelijk veel vragen en twijfels
Chamberlain wou wel dealen met Hitler, was redelijk…. Churchill niet. We vinden Chamberlain nu laf en Churchill een held, is heldendom onredelijk en redelijkheid als het om redelijkheid tegenover de waanzin gaat uh.. niet?

Wanneer wordt redelijkheid waanzin?

Wie met Baudet samen wil heeft een gaatje in zijn hoofd. Maar Forumleden in Brabant en Limburg zijn Baudet niet en dus is het ‘redelijk’ om op die mensen af te gaan om te zien of je kunt gaan besturen en niet op Baudet. Ik stem PvdA maar wens niet met Asscher vereenzelvigd te worden… of moet je gek zijn om lid te worden van een partij die ondemocratisch wordt geleid door iemand die flirt met holocaust-ontkenners, flirt met neo-fascisten, taal en symboliek gebruikt die in zwang was bij de nazi’s…
Lijd je aan waanzin als je een waanzinnige volgt?

Hoe redelijk is het niet om de voorkeur te geven aan opvang voor vluchtelingen in de regio… En is het dan ook redelijk (of au fond waanzin) om je over te leveren aan een narcistisch despoot als Erdogan ? … en dus ook geen wezen van Lesbos te halen, of is het gezien de onmenselijke omstandigheden waarin die kinderen verkeren waanzin, eigenlijk strafbare waanzin, om daaraan vast te houden?

Is het niet volkomen redelijk om als financieel gedisciplineerd land als Nederland een vergelijkbare discipline te eisen van Zuid Europa of van onze kolonieēn, de ABC-eilanden, of is het waanzin om met dis soort principes de solidariteit in Europa en binnen het koninkrijk in de waagschaal te stellen?

Hoe vaak neig ik er niet toe om het gevoel te hebben dat de grens tussen redelijkheid en waanzin heel dun is? Hoe vaak vraagt redelijkheid niet om een duidelijk en waarschuwend weerwoord? Nooit, of toch wel vaak?

En wat markeert die grens? Het vermogen om de ander als mens te zien?
Wanneer en waarom kan de ander een onmens worden en wordt de term waanzin van toepassing?

Trump, Johnson, Bolsonaro… mannen die graag een grote broek aantrekken, gezien willen worden als sterke leiders… als Corona een wedstrijd inhield over de vraag “wie krijgt het meeste doden achter zijn naam door stoer te doen over de dodelijkheid van Corona”, stonden deze drie in de top 5. Hun beroep op de ernst van de economische consequenties is niet zonder redelijkheid, de gevolgen ervan tonen de waanzin van hun stoerheid aan. Waar ligt de grens?
Wanneer rechtvaardigt dit soort waanzin grote ingrepen? Churchill wou wel.