Maandelijks archief: december 2016

2016 ook twijfeljaar

Eigenlijk ben ik “a bleedin’ angry white man”. Of uh toch reden tot twijfel? De top2000 hielp ook al niet. De ene dag The times they are a changin’ van Dylan en de volgende Non, Non rien a changé, tout, tout est continué, hehehey van Les Puppys. M’n vroegere geschiedenisleraar zei het toen al: L’histoire ne se répète pas. En er achteraan, en we zullen er ook nooit iets van leren. Soms zijn zelfs patronen bedrieglijk.
Onze laatste twee ministers president of hoe zeg je dat, waren historici, de ene weliswaar op het terrein van de christelijke politiek en de andere op Amerika als ik het goed heb, maar toch. Ik zie JP nog wanhopig teruggrijpen op het VOC-gevoel. Mooi christelijk en ondernemend, maar ook de meest schaamteloos racistische en uitbuitende koloniale periode. En Rutte die vindt dat als het op inburgeren aankomt de overheid nauwelijks een taak heeft. “Mohammed moet zelf aan de bak”. Aan de profeet ligt het misschien niet, maar als inburgeraars zich na jaren nog nauwelijks verstaanbaar kunnen maken en we ze dat onderbuikbreed ernstig verwijten, we ze als verkrachters zien omdat we ze niet voldoende tegenkomen, doen we hier toch iets fout. En als je constateert dat de drie pijlers van voorspoed in de eerste decennia na de tweede wereldoorlog waren de verzorgingsstaat, de polder en Europa en we leveren daar, mede gestuurd door politici met een academische graad in de geschiedenis consequent op in, dan doen we toch iets fout, dunkt me… Heel erg fout.

Het oude gebouw van politieke partijen stort langzaam in. De toon wordt gezet door mensen zonder ervaring in de politiek, overtuigd van hun eigen power en issue, mensen die bereid zijn om te liegen en te verdraaien. Johnson en Farage bleken in het VK twee meeuwen die bereid waren hun eigen nest vol te schijten met leugens en valse beloften. Kennelijk worden kiezers steeds minder gemakkelijk geraakt door iets wat iets verder in de toekomst ligt en is er de hype van de korte-termijn-onvrede. Maar bestuurskundigen en politicologen bestrijden vol enthousiasme de boodschap dat de democratie afkalft: 81 partijen straks in maart: dan leeft het toch? Ja wat leeft is het ego van BN-ers, van bloggers, van tafeldames, van afsplitsers en zetelrovers, van “toppers”, van ex-advocaten en misdaadjournalisten, ik mis de Gerard-Joling-Partij nog. En ik vraag me af of de man die het meest voor me opkomt, meneer Krol, geleid door Jan Nagel het meest verderfelijk is uit het rijtje… De nette man….

Het gaat steeds beter in de wereld, vrijwel alle statistieken staan op groen. Nederland staat vrijwel in alle lijstjes over voorspoed en geluk in de top tien of top vijf. Wat lul je nou, boze witte man? Ja waar, maar het gaat ook steeds slechter met de planeet en met al die voorspoedlijstjes is ook iets aan de hand. Marx zei meer dan 150 jaar geleden dat “de middenstand/klasse het meest te verliezen heeft in het kapitalisme, namelijk dat wat ze op eigen kracht hadden bereikt”. En laat die “eigen kracht” nou net het liberale mantra zijn… Nou even afgezien van de semantiek. De middenstand, we zijn dat later vooral gaan zien als kleine neringdoenden. En die hebben het soms ook zwaar. V&D is dan wel failliet ten gunste van kleinere zaken, maar het grootkapitaal als Tuincentrumketens, Praxis en Ikea verkopen tegenwoordig de kerstbomen. Maar anno nu zouden we middenstand moeten vervangen door “de hardwerkende Nederlander met een flexcontract dat hem verhindert om een fatsoenlijke hypotheek te krijgen” en kapitalisme door “neo-liberalisme, mondialisering en robotisering”. De 1% rijksten in Amerika zijn dit jaar 225 miljard dollar rijker geworden. Joe the Plumber niet. Ook in Nederland daalt de winst van de vooruitgang, zij het aanmerkelijk minder schrijnend eenzijdig, vooral bij de rijksten neer. Je kunt met statistiek veel. Maar soms beter liegen dan aantonen. En ik weet niet altijd wat ik moet geloven. Maar ik neem grif aan dat er nog veel te verbeteren valt op die gebieden waarop de markt het met steun van ook de PvdA de laatste decennia heeft overgenomen.

Ik zie dat “de sterke man” politiek aan de winnende hand is. Ik vind dat griezelig. En toch ben ik groot geworden met sterke mannen als “gender-identification”. Zo ging dat in mijn tijd. Ik merk het in mijn muzieksmaak. De meer androgyne artiesten als Bowie en Prince hebben me nooit veel gezegd. Geef mij maar mannen als Elvis, Tom Waits en Johnny Cash bij wijze van spreken. Maar mijn sterke mannen waren wijs en intelligent. Heetten Roosevelt, Drees en Mandela bijvoorbeeld. En wat ik nu zie binnenkomen is “send in the clowns”, de narcistische clowns. Ik ben boos, op al die kiezers, die deze pruttel mogelijk maken. Are the times dan toch changin’ ? Ik twijfel nog…

O ja, en volgend jaar zullen nog veel meer rock-iconen sterven. Ze hebben er de leeftijd voor en naar geleefd. Nog even en ik sta overal alleen voor. Eigen partij…?

Kerstster

Vandaag heb ik de kerstviering van de school van mijn kleinzoons bijgewoond. Ik vroeg me van tevoren al af of het ooit nog zou wennen, luisteren naar het kerstverhaal, en nee. Tsjonge.
Na afloop, we lopen met z’n vieren naar de auto, zeg ik lichtjens grinnikend tegen m’n lieve dochter, ik sprak zachtjes dacht ik, “dat van die ster en die herders en die koningen, dat kan alleen als die ster max zo’n 50m boven die stal hangt, dat ze aan die ster kunnen zien waar ze moeten zijn. En dat soort onderwijs betalen wij met ons belastinggeld…”. “ssshhht”, zegt Nynke. “Nee mam”, zegt Cem. 9 is ie, “opa heeft gelijk, als je in de auto rijdt, lijkt het net of de zon met je meerijdt, zo is het met de sterren vast ook”. Bedoel ik, tsjonge.

In mijn inborst strijden meerdere beelden. Ik vind dat onderwijs geen sprookjes moet vertellen en ik vind dat onderwijs veel sprookjes moet vertellen, maar er dan wel bij zeggen dat het sprookjes zijn. Geen sprookjes bijvoorbeeld, als het om begrijpen van horizonnen en perspectief gaat. Om onze goede inborst in de gouden eeuw toen we Indië leegroofden en in slaven handelden (en daar kreeg ik er nog veel van toen ik op school zat). Maar, bijvoorbeeld. Verhalen als bindmiddel voor levenskunst, er is weinig beter en meer leerzaam voor kinderen. Verhalen om de fantasie van kinderen te prikkelen. Verhalen om in de buurt te komen van de meer pittige thema’s in het leven, als vrede en strijd en wat dan goed is en slecht. Verhalen als appelboor naar binnen, om je te helpen kijken naar wat er in je omgaat. Maar met een stalen gezicht vertellen dat koningen, die van honderden kilometers ver naar het westen reizen vanwege de ster (waarschijnlijk een vrij unieke samenstand (conjunctie) van meerdere planeten) dankzij die ster de stal vinden… Ammehoela.

Moet je dan ook kinderen de magie ontnemen? Het geloof in Sinterklaas -nee, nu even niet zwarte Piet- is best intens en vertederend en gaat vrijwel altijd zonder diepe trauma’s over. Er is een wereld tussen de werkelijkheid en de magie. Kinderen komen aan het eind van hun kleutertijd uit de animistisch-magische fase. Dingen zijn bezield, beesten kunnen praten. Als kinderen 7 zijn geloven ze niet meer in Sinterklaas, totdat ie komt. Ze staan met een been in het ene wereldje en een been in het andere. We raken dat eerdere been nooit helemaal kwijt trouwens. We blijven verhalen boeiend vinden, van Potter en tovenaars van Oz, van de ban van de ring, van Bommel en Tom Poes, van helden die zich verzetten tegen de corrupte bovenwereld als Robin Hood en Tijl Uijlenspiegel of het A-team. En veel in die verhalen kan niet of is zeer onwaarschijnlijk. Geeft niet. Noren en IJslanders kregen in de Edda hun visie op de wereld en het leven aangedragen, Wagner vond die verhalen zo boeiend dat hij heeft geprobeerd er oer-duitse verhalen van te maken. Een boeiend verhaal met magie is altijd een weg geweest om mensen iets in zichzelf te laten openzetten voor hun spirituele leven. Maar er is iets mis als mensen niet wordt geleerd om verder te reiken dan het verhaal op zich. Ik heb veel volwassenen gekend die het verhaal van de onbevlekte ontvangenis, van de hemelvaart, net zo letterlijk namen als het verhaal van “de ster”. En dat onderwijs subsidiëren we dan.

Moet het dan, ook op zo’n christelijke school, want daar zitten de apen, worden ontluisterd? Moet je dan aan kinderen gaan vertellen dat Jezus, als we al sporen van zijn bestaan zouden kunnen vinden, maar reconstruerend uit het evangelie van Lukas, waarschijnlijk 4 tot 5 jaar voor Christus is geboren? Taalkundig is het al iets om op te kauwen… Moeten we dan al die twijfel over de vraag bij welke volkstelling/registratie, uitgevaardigd door Augustus om belastingredenen (de relatie tussen Apple en Ierland moest toen nog tot bloei komen) Jozef en Maria op reis gingen? Die van het jaar min 7 of het jaar plus 7? Enig idee hoe groot Bethlehem toen was en hoeveel herbergen dat telde, het paar werd nogal eens de deur gewezen… Een paar honderd zielen voor een nederzetting in die tijd… en dan een hele rits volle herbergen, tsjonge Ik twijfel over die ontluistering, als je al vindt dat, bijvoorbeeld omdat we nou eenmaal toch in een joods-christelijke cultuur leven het best met joods-christelijke verhalen naar onze spiritualiteit kunnen reiken, moet er ook een aura omheen van wonderen, nee, ja, nee, in de Edda bijvoorbeeld, ook zo’n bron van spiritualiteit die dicht bij onze wortels ligt, er is veel ervan het christendom ingeslopen, kerst als lichtfeest bijvoorbeeld, zijn de goden prominent aanwezig, is er een slang die de aarde kan omvatten… Maar dat het een metafoor is, is zo duidelijk in de Edda. Priesters hebben eeuwen lang onderling gestreden om de letterlijkheid van veel bijbelverhalen en veel christenen….

Nee. Het went niet meer, zo’n kerstster. Ik voel mee met Cem

Chocola in tijden van gebrek aan schaamte

Er ontstaat geen chocola.
Ja natuurlijk staan we stil bij de doden van Berlijn. Bij de verscheuring van levens op een moment van onschuld, als dat bestaat. Maar hoeveel hebben we stil gestaan bij het bijna half miljoen aan doden in Syrië, Geen 10, geen 15, geen 100 zoals in Parijs, geen 3000 zoals op 11 september in New York, maar bijna een half miljoen…. aan de miljoenen die zijn gevlucht, gemarteld, verkracht, verjaagd. Door hun eigen president met gifgas en Russische bommen
Is het moedig of slecht van Mark Rutte dat hij het formele “nee” van het raadgevend referendum over Oekraïne ombouwt tot een “ja met inlegvel”? Ondertussen rennen Erdogans knokploegen door Turkije, steken kantoren van de koerdische partij in brand, en slaan loslopende koerden in elkaar in de geest van de grote leider Erdogan. Erdogan de fascist in wording, die eerder tijdens de coup zijn volk al wist te mobiliseren (zie de bruinhemden in WOII), lukt dat nu weer tegen linkse, intellectuele en koerdische krachten. Erdogan die een deal gaat sluiten met Poetin en Iran over Syrië, nadat vriend Poetin de door Erdogan gesteunde rebellen heeft dood gebombardeerd. Is ons “emotionele stukje democratie”, principieel en te allen tijde belangrijker, is onze eigen dwarse opwinding belangrijker dan stabiliteit in de wereld? Ook als de mannen die graag democratisch gekozen dictators willen zijn en die niet op een paar doden kijken elkaar aan het opzoeken zijn?

Intussen kiest een kwart van de mensen die naar “Een Vandaag” kijken (en alleen dan die, die zin hadden in een stemrondje, het opiniepanel) Wilders tot politicus van het jaar. Komt ongeveer overeen met zijn aandeel in de peilingen nu. Maar is ie dat dan ook, politicus van 2016 als ie veroordeeld is voor opruiing, ook als men over die andere 75% te veel verdeeld was? Voor 75% van die stemuitbrengers is ie dat dus niet… Is dit weer de terreur van de tellers en krantenkoppen-opstellers? Wilders, die het niet begrepen heeft op rechters en medepolitici, die hem wel beveiligen en beschermen? Wilders die al 16 jaar of zoiets in het nepparlement zit (en dus feitelijk een van de langst-zittenden is van de Haagse Politieke Elite die hij zegt te bestrijden omdat hij er juist niet toe zou horen…) en daarmee goed verdient. Wilders die electorale munt probeert te slaan uit “Berlijn” door een gefotoshopte Merkel onder het bloed te tweeten, zoals de AfD die “Berlijn” volledig op het schuldenconto van Merkel schuift? We hebben in de USA gezien dat de kiezers op rechts hun politici ongeveer alles vergeven, zolang ze maar in woord en beeld boodschappen uitzenden die eenvoudig zijn en resoneren met hun emoties. Ze beginnen dat hier in Europa dus ook te begrijpen. Ik vraag mij af wie ons hier meer verdeelt, geradicaliseerde IS-aanhangers of gemankeerde eigen politici met hun spindoctors en fotoshoppers. Ook hier, in Nederland, in Duitsland, raakt men de schaamte voorbij… Baudet beschermt ons kerstfeest, Roos onze referenda, de PVV onze vrouwen tegen honderdduizenden verkrachtingen door moslims. Waarom zien zoveel kiezers niet hoe erg ze worden gemanipuleerd? Met beeldend wantrouwen en angst….

Ik geloof in liefde, luisteren en verbindingen leggen. In debat en respect. Maar dat kan niet met volk dat zich niet schaamt en de politiek ziet als een zeepkist voor het ego en niet als plaats waar men het algemeen belang dient en vuile handen maakt als het moet. Ik kan er even geen chocola meer van maken.