“Fi donc. De aarde wordt helaas steeds platter, een schijf, bewoond door rapalje en botteriken. Het is affreus”
Er waren tijden dat ik dacht dat ik iedereen zijn mening gunde, maar zelfs dat weet ik nu oprecht niet meer zeker. Als ik zie hoe kaaskoppige testosteronbommen met honkbalpetjes en tattoos op inspraakbijeenkomsten staan te schreeuwen… Over vermeende testosteronbommen met donkerder haar alsof de pot en de ketel zichzelf niet meer uitelkander houden kunnen.
“Voor ied’re bêtise trekt ’t Janhagel uit
in menigtes of platte scharen,
met baldadig brallend stemgeluid,
dat ied’re courtoisie heeft laten varen….”
Het gebeurt dat een frêle jonge vrouw met een goed hart, die zich teder en meelevend uitlaat over dat deel van de mensheid dat het minder getroffen heeft, zich onder politiebegeleiding naar veiliger plek moet begeven en vervolgens haar kroost moet evacueren omdat er mensen zijn met een mening en een stem.
Als heer van meer dan gewone stand -die degeneré van Bommel, die zich helaas ook van stand waant leent zich werkelijk overal voor, zoals het organiseren van zogenaamde inspraakbijeenkomsten waar het plebs massaal naar toestroomt, waar het met platte spreekkoren uit de hand loopt- probeer ik mij met enige regelmaat te verplaatsen in het gemoed van het rapaille. Het valt niet mee om een adelijke geest te verkleinen tot een niveau waarin deze in hun bekrompen schedels lijkt te passen, maar dan kom ook ik quelle misère toch niet veel verder dan domme angst, jaloezie, verkeerd begrepen territoriumdrift en sensatiezucht.
En ook het burgerlijk bestuur, met burgemeesters en schepenen, die met saamgeknepen billen wachten tot het schuim is uitgeschreeuwd stelt niets meer voor. Er waren tijden dat de adel neerkeek op burgemeesters en politiecommissarissen, hen als slechts de voorhoede van het grauw beschouwde dat hoogstens enig nut had door het in bedwang te houden, maar daar heb ik mij altijd verre van gehouden. Maar nu, nu ook het burgerlijk bestuur met hun ambtenaren en commissarissen slechts het schuim laat woeden, het niet corrigeert of tot de orde roept en het welwillend volk slechts mondjesmaat en hoogstens achteraf beschermt, tiens, meen ik mij in het spoor mijner vroede voorvaderen te moeten begeven.
Maar het is niet slechts onbeschaafd gebral, men verlaagt zich ook tot vuurwerkbommen en aanslagen. Waarbij mijn voorvaad’ren die ooit slag geleverd hebben zich grinnikend bedenken dat de jeugd van tegenwoordig niet meer weet hoe zich van waap’nen en ploftuig te bedienen, gelukkig maar. Maar dan, dan spreekt zelfs onze president slechts schande en treedt niet op. Er wordt niet uitgekamd of opgerold, geketend of publiekelijk in schandpalen bekogeld. Het gebral neemt slechts in omvang en volume toe.
In een land waarin het schreeuwend gepeupel het wint van hen die boven hen zijn gesteld, kan men zich maar beter terugtrekken achter de hagen, die het goed van een markies omzomen en die de platheid van de wereld uit het zicht van de edele geest weten te houden. Parbleu… ik retireer, ge kunt maar beter dit schoon voorbeeld volgen, achter uw eigen haag wel te verstaen.
Querulijn Xaverius, Markies de Canteclaer de Barneveldt
(naar M. Toonder)
Nee, even zonder gekheid, ik weet het even niet meer. De mensen die bang zijn van grote aantallen hebben gelijk. De gemiddelde leeftijd van de bevolking in het midden oosten is 24 jaar, hoog opgeleid in hun eigen taal- en cultuur- eigen, maar nauwelijks er buiten en voor een groot deel diep gefrustreerd bij gebrek aan banen, politieke invloed en vertrouwen in de toekomst. De politieke situatie daar wordt nog steeds meer instabiel. Er zijn nog miljoenen mensen die in de komende tijd in aanmerking komen voor een met begrijpelijke wanhoop ondernomen vlucht. En dan hebben we het nog niet over Afrika, of over nieuwe gebieden die aan de rand van de voormalige sovjetunie liggen. Europa heeft zijn binnengrenzen gesloopt, maar nooit iets gezamenlijks ondernomen aan zijn buitengrenzen. Met die situatie kunnen we ook niet uit de voeten. We zadelen Italianen en Grieken op met de gevolgen van de aantrekkingskracht van Duitsland en noordwestfrankrijk met de aantrekkelijkheid van Engeland. We begrijpen de nieuwe orde nog niet. We besturen hem nog niet. We zwammen wat over mensen die de vergrijzing moeten corrigeren, maar dat zou alleen al in Nederland de intocht van miljoenen zorgenden en dienenden moeten bewerkstelligen en ruimtelijk en economisch gezien is daar geen ruimte voor. Mijn hart dat goed is voor grenzeloos erbarmen knerst. Kennelijk is er vertraging en begrenzen nodig voor de stabiliteit van een continent dat zich nog steeds niet als continent wil gedragen, maar als een bundeltje in zichzelf gekeerde natiestaten. Kennelijk is er begrenzing nodig voor het behoud van draagvlak bij een volk dat terecht ongerust is. En kennelijk is deze onrust zo nieuw dat onze gezagsdragers er niet mee kunnen omgaan. Ik heb de gevoelens van de Canteclaer, maar schaam me ervoor…. Maar ik zou me nog veel meer schamen als ik als Wilders de motor was achter al dit onbeschaamde onbeschaafde. Mark nondedju, word wakker en doe iets