Maandelijks archief: oktober 2015

Ergernis Oktober: Imago

Geef een reactie

Jan Mulder zei vanavond in DWDD dat hij het gedoe rond de vluchtelingen en het beschamende gedrag daaromheen van een groeiend aantal Nederlanders maar liever niet behandelt onder de ergernissen. Dat is groter dan een ergernis. Ik ben het met hem eens. Dat hij vervolgens de Panda’s ook niet onder de ergernissen stopt, da’s dan weer minder. Maar ik vrees dat ik toch niet helemaal ontkom aan die vluchtelingen. Het gaat namelijk om mijn voortdurende ergernis, het gedoe rond het imago van politici… het gedraai, het verzwijgen, mooipraten en jokken.

We hebben dus weer een staatssecretaris verloren. Wilma vertrok. Niet vanwege de Fyra, want dan zouden Melanie Schulz en Jeroen Dijsselbloem, vanwege falend toezicht en aansturen ook gemoeten hebben. Het ging over informeren van de kamer, en ja, Carla Peijs, ons niet meer vliegend Camiel, Ja, Melanie zelf ook, hebben ook verzwegen en te laat en verkeerd geïnformeerd. Het was een lijn. Een lijn na een enorm foute beslissing, namelijk het privatiseren van het spoor en het splitsen van NS en ProRail. Maar er was meer de laatste tijd. Wat met belastingen Frans? Bonnetjes Fred en Ivo? Fotootjes van Volkert? Geld voor leraren dat aan wachtgeld wordt uitgegeven? Gemeenten die achteraf nu toch de jeugdzorg niet aankunnen? Of was er niet ook wat met persoonsgebonden budgetten en miljarden rond ITC bij de rijksoverheid? Ging de nationale politie niet ook twee keer zo lang duren en twee keer zo duur worden? En was dat niet eerst allemaal minder waar dan later bleek? En moesten er niet veel mensen vertrekken telkens? Frans, Fred en Ivo….

Het gaat dus om meer dan alleen zwakke ministers of staatssecretarissen onder druk en met zwakke knieën. Er moeten zo langzamerhand structurele oorzaken zijn. Ik zie er vier:
1. de politiek gaat niet meer over partijen en programma’s maar over personen. Personen met charisma dat het goed doet op tv. We zijn veramerikaniseerd. Dat charisma, dat imago, die aantrekkelijkheid moet onderhouden worden. Dat gaat boven inhoud en met enige regelmaat dus ook boven ons, als treinreiziger of PGB-er of kind in de jeugdzorg. Fouten mogen niet. We hebben nooit verloren en zijn nooit van mening veranderd. Da’s een boel werk voor de kring om politici heen. Om dat te sturen en te poetsen en geloofwaardig te houden
2. er is iets met de rol van het parlement rond de controlerende taak. Da’s niet sexy. Geloof me. De meeste leden van het parlement zijn voortdurend met inhoud bezig. Begrotingen en wetsontwerpen, werkbezoeken, brieven van lobbyisten, achtergrondmateriaal lezen… Met dat werk halen we meestal niet de krant of tv. Jaren je tanden zetten in een rammelend dossier is meer voor fractieassistenten als ze er tijd voor hebben, dan voor kamerleden. En wie niet vaak genoeg in het nieuws is wordt voor de volgende verkiezingen niet hoog op de lijst gezet. Je scoort net iets makkelijker met voorstellen dan controle. Er zit dus een rem op controle. En toch is de conclusie van elke parlementaire enquête dat het parlement slordig was; “het” heeft laten gebeuren en in de waan van de dag signalen heeft laten liggen en de ambtelijke controle heeft verwaarloosd. Het is het zelfde patroon iedere keer weer. Controle is wél sexy als je in een enquetecommissie zit. En dus..
3. er is iets in de verhouding tussen de politiek en de ambtenaren. Tom-Jan Meeus schreef er vandaag in de NRC een column over onder de kop: “Een toekomst zonder ambtenaren”. Hij verwijst naar Fortuyn die de ministeries al wou decimeren tot centra van globale beleidsontwikkeling (en globaal is dan niet wereldwijd, maar op hoofdlijnen). Allerlei ambtelijke diensten moesten naar de markt, omdat daar het ondernemend volk zit dat dingen wél voor elkaar krijgt in tegenstelling tot die ambtenaren die voor elke oplossing een baaierd aan problemen weten. Hij schrijft: “Ambtenaren zagen dat zij de wegwerpartikelen van politici werden. Totdat ze met politici moesten werken: dan dienden ze perfect te zijn”. En wat is dat dan? Tom-Jan laat dat in het midden, maar reken op grote politieke gevoeligheid, doortastendheid, snelheid en gezag, flexibiliteit en volgzaamheid als het om politieke wendbaarheid moet gaan, foutloos. Dat leidt tot schizofrenie. Tot laden vol onwelkome rapporten en tot spanningen. Het wordt m.i. versterkt door het beleid om de ambtelijke top over ministeries te laten rouleren. De top komt te ver van de inhoud af, overziet het niet meer en gaat “hoe je het doet doe je het maar het is over een half jaar rond-gedrag” uitlokken. Zo ontstaat spanning tussen de top van het ministerie van V&W en de NS en ProRail. Bedrijven die geen bedrijven zijn, maar wel zo moeten worden geleid onder voortdurende politieke bemoeienis. De kamer ligt volgens Meeus met hun afkeer van het ambtelijk gedoe in uitvoering en beleidsontwikkeling daarmee zelf aan de wortel van het kwaad van de zich steeds sneller herhalende informatie-incidenten tussen bewindslieden en de Kamer.
4. En dan is er het kabinet zelf. In hun presentatie zeiden ze nog dat ze tot elkaar veroordeelde tegenstanders waren als ik het me goed herinner. Twee partijen die het over meer oneens zijn dan eens. En dan gaat de omgeving wegen en meten om te kijken wie er voor staat, wie het meeste heeft geslikt en wat daar dan de gevolgen van zijn. De regeringsfracties in de Kamer zijn meesters in het totaal verschillend uitleggen van wat de regering als een volmaakt evenwichtig compromis presenteert. Alles moet terug-gesponnen worden tot evenwicht of overeenstemming. Het wordt bijna onmogelijk om een boetekleed aan te trekken, behalve als nieuwe minister, even, in de eerste maand. Het spinnen, draaien, mooipraten en verzwijgen wordt ook hierdoor versterkt. En dus…. is de minister belangrijker dan het kind dat onvoldoende zorg krijgt en de reiziger op het perron??? Ik vermoed dat steeds meer burgers het door hebben en dat ze dat in den Haag zien en gaan proberen het “nog iets beter over het voetlicht te brengen”. En dus wordt het weer erger…? Het zou zo maar kunnen, totdat de Kamer een foutje in de informatievoorziening belangrijk genoeg vindt…

Ik vrees dat er zoiets ook speelt rond de vluchtelingen. Wie druk is met zijn eigen imago, brandt zijn handen niet aan zoiets waarover gemoederen zo verhit zijn. En peilingen de kant van de PVV oprollen…. Het stond gisteren meen ik in de krant, die Zweedse minister die zich afvroeg hoe het kwam… Zij hadden ook een partij die 20% scoort of meer in peilingen en tegen vluchtelingen en Europa is. Maar waarom doet die andere 80% in Nederland dan zo vreemd? Ik slikte enige schaamte weg toen ik het las. En toen kwam er een brief van alle, let wel alle, fractievoorzitters in de Kamer over de toon van het debat in de gemeenten rond AZC’s en het geweld. Alle, ook Wilders, Wilders die al jaren konsekwent dat fatsoen uit het debat probeert te verdrijven. Die twee uur na het verschijnen van de brief alweer over laffe nep-politici twittert. Die weer een interview geeft aan de Telegraaf waarin hij de hele rechterlijke macht en daarmee de rechtstaat schoffeert tot een stel druiloren dat vooringenomen politiek maakt, zijn veroordeling al vooraf heeft klaarliggen en dat hij zich dan ook afvraagt of hij wel voor zo’n rechter wenst te verschijnen. Maar ze vragen hem erbij, want als je niet met zn allen zoiets schrijft, dan maak je potentieel verbrande handen vuil. Het is zo laf. Ik verlang naar een man of vrouw, maar ik begin te vermoeden dat het een vrouw zal moeten zijn, qua moed en grootheid van hart, die gewoon de discussie naar zich toetrekt, de toon vindt, zegt wat we doen en wat niet, wat aanvaardbaar is en wat niet, en mensen aanpakt die geweld gebruiken of uitlokken. Het ontbreken van zo iemand… Het is inderdaad meer dan een ergernis Jan.

de Canteclaer, aangenaam….

Geef een reactie

“Fi donc. De aarde wordt helaas steeds platter, een schijf, bewoond door rapalje en botteriken. Het is affreus”
Er waren tijden dat ik dacht dat ik iedereen zijn mening gunde, maar zelfs dat weet ik nu oprecht niet meer zeker. Als ik zie hoe kaaskoppige testosteronbommen met honkbalpetjes en tattoos op inspraakbijeenkomsten staan te schreeuwen… Over vermeende testosteronbommen met donkerder haar alsof de pot en de ketel zichzelf niet meer uitelkander houden kunnen.

“Voor ied’re bêtise trekt ’t Janhagel uit
in menigtes of platte scharen,
met baldadig brallend stemgeluid,
dat ied’re courtoisie heeft laten varen….”

Het gebeurt dat een frêle jonge vrouw met een goed hart, die zich teder en meelevend uitlaat over dat deel van de mensheid dat het minder getroffen heeft, zich onder politiebegeleiding naar veiliger plek moet begeven en vervolgens haar kroost moet evacueren omdat er mensen zijn met een mening en een stem.

Als heer van meer dan gewone stand -die degeneré van Bommel, die zich helaas ook van stand waant leent zich werkelijk overal voor, zoals het organiseren van zogenaamde inspraakbijeenkomsten waar het plebs massaal naar toestroomt, waar het met platte spreekkoren uit de hand loopt- probeer ik mij met enige regelmaat te verplaatsen in het gemoed van het rapaille. Het valt niet mee om een adelijke geest te verkleinen tot een niveau waarin deze in hun bekrompen schedels lijkt te passen, maar dan kom ook ik quelle misère toch niet veel verder dan domme angst, jaloezie, verkeerd begrepen territoriumdrift en sensatiezucht.

En ook het burgerlijk bestuur, met burgemeesters en schepenen, die met saamgeknepen billen wachten tot het schuim is uitgeschreeuwd stelt niets meer voor. Er waren tijden dat de adel neerkeek op burgemeesters en politiecommissarissen, hen als slechts de voorhoede van het grauw beschouwde dat hoogstens enig nut had door het in bedwang te houden, maar daar heb ik mij altijd verre van gehouden. Maar nu, nu ook het burgerlijk bestuur met hun ambtenaren en commissarissen slechts het schuim laat woeden, het niet corrigeert of tot de orde roept en het welwillend volk slechts mondjesmaat en hoogstens achteraf beschermt, tiens, meen ik mij in het spoor mijner vroede voorvaderen te moeten begeven.

Maar het is niet slechts onbeschaafd gebral, men verlaagt zich ook tot vuurwerkbommen en aanslagen. Waarbij mijn voorvaad’ren die ooit slag geleverd hebben zich grinnikend bedenken dat de jeugd van tegenwoordig niet meer weet hoe zich van waap’nen en ploftuig te bedienen, gelukkig maar. Maar dan, dan spreekt zelfs onze president slechts schande en treedt niet op. Er wordt niet uitgekamd of opgerold, geketend of publiekelijk in schandpalen bekogeld. Het gebral neemt slechts in omvang en volume toe.

In een land waarin het schreeuwend gepeupel het wint van hen die boven hen zijn gesteld, kan men zich maar beter terugtrekken achter de hagen, die het goed van een markies omzomen en die de platheid van de wereld uit het zicht van de edele geest weten te houden. Parbleu… ik retireer, ge kunt maar beter dit schoon voorbeeld volgen, achter uw eigen haag wel te verstaen.

Querulijn Xaverius, Markies de Canteclaer de Barneveldt
(naar M. Toonder)

Nee, even zonder gekheid, ik weet het even niet meer. De mensen die bang zijn van grote aantallen hebben gelijk. De gemiddelde leeftijd van de bevolking in het midden oosten is 24 jaar, hoog opgeleid in hun eigen taal- en cultuur- eigen, maar nauwelijks er buiten en voor een groot deel diep gefrustreerd bij gebrek aan banen, politieke invloed en vertrouwen in de toekomst. De politieke situatie daar wordt nog steeds meer instabiel. Er zijn nog miljoenen mensen die in de komende tijd in aanmerking komen voor een met begrijpelijke wanhoop ondernomen vlucht. En dan hebben we het nog niet over Afrika, of over nieuwe gebieden die aan de rand van de voormalige sovjetunie liggen. Europa heeft zijn binnengrenzen gesloopt, maar nooit iets gezamenlijks ondernomen aan zijn buitengrenzen. Met die situatie kunnen we ook niet uit de voeten. We zadelen Italianen en Grieken op met de gevolgen van de aantrekkingskracht van Duitsland en noordwestfrankrijk met de aantrekkelijkheid van Engeland. We begrijpen de nieuwe orde nog niet. We besturen hem nog niet. We zwammen wat over mensen die de vergrijzing moeten corrigeren, maar dat zou alleen al in Nederland de intocht van miljoenen zorgenden en dienenden moeten bewerkstelligen en ruimtelijk en economisch gezien is daar geen ruimte voor. Mijn hart dat goed is voor grenzeloos erbarmen knerst. Kennelijk is er vertraging en begrenzen nodig voor de stabiliteit van een continent dat zich nog steeds niet als continent wil gedragen, maar als een bundeltje in zichzelf gekeerde natiestaten. Kennelijk is er begrenzing nodig voor het behoud van draagvlak bij een volk dat terecht ongerust is. En kennelijk is deze onrust zo nieuw dat onze gezagsdragers er niet mee kunnen omgaan. Ik heb de gevoelens van de Canteclaer, maar schaam me ervoor…. Maar ik zou me nog veel meer schamen als ik als Wilders de motor was achter al dit onbeschaamde onbeschaafde. Mark nondedju, word wakker en doe iets

Klein-leed-week

Geef een reactie

Je hebt van die weken. En die beginnen dan ook nog met een maandag waarop je van Facebook niet mag klagen. Zo’n week. Met een lekkende CV. Met een haperend tv-systeem, met een pittige verkoudheid, zowel van de echtgenote als de echtgenoot, zeg maar. Met een haperende pas bij de grootgrutter. Maar mij hoor je niet. Ook niet over een Oranjeloos EK. Geen klacht komt er over mijn lippen, zou mijn overleden buurman hebben gezegd.

Ik vraag me dan altijd af wat er dan precies in mij omgaat. Het is allemaal klein bier, klein leed. Stelt niks voor. Twee belletjes en een internetbankier-moment, wat pilletjes en gegorgel en klaar is Piet, Alexander en weet ik veel wie… Maar ergens binnenin woedt er dan altijd iets dat wacht op een moment en onderwerp waarop het kan uitbarsten, weet ik. Toen ik suffig en snotterig iets van de politiek probeerde te volgen zag ik van de week zo’n moment in de Kamer. Arm koningshuis….

Ik weet niet of Mark Rutte het express heeft gedaan. Ik heb in mijn lange carrière wel meegemaakt dat het geënsceneerd werd. Als er iets groots en moeilijks door de volksvertegenwoordiging moet, geef ze dan tegelijkertijd iets wat zo klein en goedkoop is dat ze het echt begrijpen of aan een buurman gaan vragen of die dat nou ook zo onlogisch vindt en ze kletsen uren over het klein bier. Mark had de onderhoudskosten van het jacht van Trix, de Groene Draeck tot op postjes van 1.200 euro laten specificeren. En ja hoor, men ging los. Alexander voorop, met redenaarsgebaren en dito intonatie, die de gegronde morele verontwaardiging onderstrepen en begrijpelijk maken, ging het over de inspectie van zeilkleding op het koninklijk jacht, alsof het over de mislukkingen in de jeugdzorg ging, of over de koude oorlog die nog immer woedt. Zijn buurman vond die post minstens 900 euro te hoog. Zo, dan lul je niet meer. Pechtold bespaart de miljoenen belastingbetalers minstens 0,009 cent per belastingbetaler (inclusief bedrijven) en dat op jaarbasis ja…. Daar had Rutte dan wel weer een contra-expertise voor over om dat eens haarfijn uit te zoeken.

Ik vermoed dat dit nodig was om de emotie in te tomen over Wilders en Zijlstra of juist de andere naïeve kant. Om de emotie in te tomen over de vraag of ook in Nederland de vluchtelingenkwestie Chefsache is of niet na Merkel. Over het gedrag van Poetin in Oekraïne, rond MH17 en Syrië dat ook/mede voortdurend wordt uitgelokt door de VS. Dat neemt niet weg dat Poetin en Erdogan met een levensgevaarlijke strategie bezig zijn, maar de alleenheerserstactiek van de Amerikanen in de wereld, die hun ideologie, hun democratie en kapitalisme aan de rest van de wereld willen opdringen lokt dit wel uit. Maar dat kan je in de kamer niet zeggen. De kamer heeft grote problemen, waarvan men eigenlijk wil dat het gebrek aan eendracht en eensgezindheid zich beperkt tot de PVV. Zijlstra had al een uitglijer gemaakt met zijn borstvergrotingen en (oog-)lidcorrecties. Ze wisten dat Wilders en Bosma met hun testosteronbommenverhaal zouden komen (midlife-belangstelling voor seksuele potentie?) met onzedelijk betaste blanke blommige meiden die het betasten meer dan waard zijn uiteraard.

En dus gingen Willy en Trix eronder door. De hoogte van hun wedde. De automatismen in de ambtelijke koppelingen die erin zitten, de belastingvrijstelling, wat er onder de inkomens mag vallen… Alsof die paar miljoen waar het hier over gaat er voor de economie en de welvaart toe doen. Dan plotseling, om te rechtvaardigen dat je over dit soort bedragen valt, werpt men zich op als beschermer van het draagvlak van het koninklijk huis. Alsof het draagvlak onder dit arme zuchtende volk -dat het zonder EK moet stellen volgend jaar en met oranje vlaggentjes versierde straten- voor Oranje en het koningshuis niet vele malen groter is dan dat voor de politiek. Je zou haast gaan denken aan de vraag of zich de noodzaak niet aandient dat Willy, Max en Trix iets doen om het draagvlak voor de politiek onder de bevolking te beschermen?