Ik heb dat wel vaker, en de laatste tijd…. dat je met iemand zit te praten en dat je je afvraagt of je wel op het zelfde moment op dezelfde plaats bent en je je afvraagt of je elkaar wel hoort en op elkaar reageert… en wie hier nou niet begrijpt wat de situatie is. Ik ken mensen die dat parallelle universums noemen. Da’s wel een mal woord dat een boel los maakt. Dat je denkt aan meer dan drie, vier dimensies en kwantumsprongen en tijd-ruimte-discontinuïteiten. En dat je je zou moeten realiseren dat alles wat je denkt te weten over de wereld waarin je leeft je eigen verzinsel is en dat zodra je besluit over een paar elementen in elke situatie anders na te denken dan ervoor, je hele universum verandert en dus misschien wel als parallel zou mogen worden aangewezen, hoewel…. Mindfullness wordt zinloos en want elk hier en nu is verzonnen en geïnterpreteerd en kan in oneindig veel parallelle… Laten we eens zien wat voor licht we over dit onderwerp kunnen laten strooien en schijnen…
De verschillende wetenschappen hebben, in wat we in dit licht grinnikend even het verleden noemen want parallelliteiten zijn in elke dimensie denkbaar waaronder in de tijd, veel te melden gehad over parallelle universummen. Heel erg weinig daarvan is echter enigszins begrijpelijk voor iemand onder het niveau van gevorderde God. En daarbij is het de vraag wat Goden ervan mogen claimen te weten. We weten nu dat de eerste Goden pas zijn ontstaan een 3 miljoenste nanoseconde na de oerknal en niet minimaal een week ervoor zoals de meeste Godsdiensten claimen. Bovendien zijn veel filosofen ervan overtuigd dat Goden pas in hun bestaan konden worden herkend (en dus ook toen pas zijn ontstaan) nadat de mens tot de conclusie was gekomen dat hij de slimste was van de gehele schepping (voor zover dat ‘schepping’ een relevant woord is en/want dat werd het pas nadat God was uitgevonden in een aantal universae) en toch tegelijkertijd hij zoveel niet begreep dat er wel iets nog slimmers moest zijn dat snapte wat hem ontging en hij dus maar God ging noemen. Goden zijn dus niet zomaar de eerste de beste betrouwbare bron als het gaat om de diepe natuurkunde die ten grondslag ligt aan parallelle universa. We beginnen dan ook met de troostrijke mededeling dat je geen soort van kans maakt het ooit te begrijpen. En ook als je met dwarrelende ogen alleen maar ‘wat’ en ‘uh’ kunt bazelen als we erover verder gaan, je staat nooit voor gek dus.
Het eerste wat je moet beseffen is dat parallelle universums eigenlijk helemaal niet parallel zijn. En het is ook belangrijk dat je je realiseert dat het strikt gesproken ook geen universi zijn. Maar het is het gemakkelijkst uiteindelijk om achteraf onder ogen te zien dat alles wat je dacht en wist, ook over wat we nu over parallelle universo gaan zeggen gewoon niet waar is. De belangrijkste reden dat het geen universa zijn, is dat elk universum geen ding an sich is, maar een manier van kijken… naar wat in de moderne wiskunde de HSVAMM heet, de Hele Soort Van Algehele Mik Mak. Die Hele Soort Van Algehele Mik Mak bestaat eigenlijk ook niet, maar is dus niet meer dan de hele optelsom van alles dat kan worden waargenomen als je naar die HSVAMM kijkt alsof ie wél bestaat. En trouwens, die universo’s zijn niet parallel omdat, ik bedoel hier de zelfde soort ‘omdat’ als wordt gebruikt voor zeg maar bijvoorbeeld, dat de zee niet parallel is. het betekent gewoon niets. Ook ‘omdat’ is een zinloos woord omdat er, jajajaja, omdat er maar onder een paar condities in sommige uni’s een causaal verband kan bestaan en in andere meer een omgekeerde in-elkaar-zet-volgorde relevant is, Je kunt die HSVAMM in allerlei soort plakken snijden en over het algemeen komt daar altijd iets uit waar ergens iemand zich thuis voelt.
Eigenlijk wil ik alleen maar zeggen dat je je niet druk moet maken als je weer eens niet wordt begrepen. Je kunt het rustig naast je neerleggen allemaal. In de meeste universa zal vreemd genoeg geen ruimtegebrek ontstaan om je heen door alles wat je naast je neerlegt. Hoe meer je naast je neerlegt hoe meer ruimte… tenminste als je je in het goeie universum …. En de kans dat welk gesprek dan ook zich ooit zal voltrekken in een soort begrip van samen-tegelijkertijd-op-dezelfde-plaats-begrijpelijk-blijven is volstrekt verwaarloosbaar. En als het zelfs dan nog fout gaat kan je je wenden tot die gespreksdeskundigen die alles van deze dimensies snappen en die je universici zou kunnen noemen en ook die zijn dan weer niet parallel, zoiets als leden van de Tweede Kamer die niet begrijpen dat de belangrijkste Kamer niet de Eerste kamer heet, totdat ze in de Rutte-dimensie kunnen ontdekken dat daar de Eerste inderdaad de enige is die er nog politiek toe doet en niet begrijpen wie Rutte is, omdat ze hem elders in de tijd hebben leren kennen als de altijd goedlachse liftboy die je altijd ergens anders afleverde dan…
And nothing else matters
(met dank aan Douglas Adams)