Ja ik weet dat ik niet erg geloofwaardig overkom als ik zeg dat ik niet wil zeuren of klagen, maar ik vind toch dat ik af en toe de zere vinger op een plek moet leggen, die daartoe alle aanleiding geeft.
Ik heb altijd (en dus fout kennelijk) begrepen dat Moederdag de dag is dat je aan je moeder (let wel, je moeder, niet je echtgenote) alle aandacht schenkt. Ontbijt op bed, eten mee, bloemen, kado’s. Moeder zit en laat alles over zich heen komen. Ze hoeft niet in te schenken voor de langskomende kinderen, niet te koken, de tafel te dekken of af te wassen als ze blijven eten, moeder hoeft nergens voor te zorgen want één dag per jaar..juist, zijn de rollen omgedraaid.
Wat nu blijkt de praktijk -en let wel, als de manier waarop een concept in de praktijk structureel uitpakt niet deugt, deugt het concept niet- het lukt niet, het lijkt er niet op.

Het begint er al mee dat vaders er hartstikke druk mee zijn. Dat ontbijt op bed bijvoorbeeld, ze moeten er altijd bij geholpen worden en als ze de deur uit zijn draait vaders er voor op. Er staat geen uitwonend kind om 07:00 uur met een ontbijtje aan het voeteneind. Lou Loenen. En dan. Neem als voorbeeld nou mijn boodschappenlijstje van vanmorgen: Gebakjes en dan die en die want daar zijn ze zo gek op (hoezo zijn ze zo gek op, is het alweer kinderdag dan?), en extra cola, en een stokbroodje met wat kaasjes en sausjes. En vergeet de noten niet… Het concept schuurt. De vraag is waar het aan ligt….

Ik vermoed dat een flink deel van de ellende voortkomt uit de moeder-habitus. Moeders kunnen het gewoon niet. Dat ze een geweldig schuldgevoel krijgen als kinderen dat “allemaal” voor ze moeten doen die dag. Het kan ook zijn dat ze het de kinderen gewoon niet gunnen, zo’n dag dat moeder dankbaar is en je als kind niet dat knagende André Hazesgevoel hoeft te hebben dat je voor altijd bij ze in het krijt staat. Waar je dan van aan de drank raakt en later in therapie moet….. Het kan ook zijn dat ze willen laten zien dat ze het dan wel leuk vinden, dat verwend worden, maar dat er maar één de beste in is, namelijk moeder zelf. Moeders kunnen een boel ondergaan, maar niet dat de kinderen de rollen omkeren. Het kan ook zijn als ze meegeven met de verwendag, dat moeders bang worden dat de kinderen denken, ok dat was één keer, maar nooit weer of zoiets.
Het kan ook een beetje aan de kinderen liggen natuurlijk. Dat ze het allemaal nog niet zo beseffen en begrijpen of zo. Of er niet genoeg bij nadenken… dat je altijd gewoon de kast en de koelkast kunt induiken thuis en er altijd wel wat te pakken valt omdat ze op je rekenen thuis, en dat als je het druk hebt of als het gezellig is moeder meestal wel onopvallend opruimt en schoonmaakt en je niet beseft dat Moederdag als complete omkering toch wel een week planning en organisatie vergt.

In ieder geval, wat ik zie gebeuren is dat als er één is die moeder uit de wind houdt die dag, cadeautje, ontbijtje, extra boodschappen, wat lekkers klaarmaken voor iedereen en zo, dat dat vaders is. Daarvoor vieren we dan weer vijf weken later vaderdag… en dan maken de kinderen echt in één keer áallllesss goed.