Post coitum omne animal triste est. Na de daad voelt elk dier zich triest. Zal iets te maken hebben met de gedachte dat je, na je eerst vol hartstocht op iemand anders geworpen te hebben, dan weer op jezelf wordt teruggeworpen. In ieder geval is het niet erg ‘done’ om dat te laten merken (het was heerlijk schat). Zo is volgens de spindoctors het dus erg ‘done’ om je na verkiezingen optimistisch en trots/dankbaar uit te laten, ook al is het resultaat om te huilen. Zoals een opkomst onder de 50% waar niemand zich om druk leek te maken gisteren omdat ze te druk waren met ‘spinnen’ wat ze als resultaat van hun eigen kluppie moesten zeggen (het was heerlijk schat).
Wat je dan krijgt is een cijfergoochelpartij die, afhankelijk van het basishumeur van die dag, voor mij of een bron is van humor en verwondering of een reden tot een lichte post-electorale depressie. Iedereen heeft gewonnen, bijna. Sommigen echt (ondanks die prut-opkomst). De meesten niet. Maar die winnen dan weer tov een bijvoorbeeld Europese verkiezing die volstrekt niet ter zake doet of een slechte peiling van 7 maanden geleden. Politici en verslaggevers hebben met enige regelmaat nauwelijks in de gaten wat het verschil is tussen procentpunten en procenten. Leg aan een slaperige Telegraaflezer om 23:30 uur maar eens uit dat iemand die van 20 naar 10 procentpunten zakt, geen tien, maar vijftig procent heeft verloren. Samsom, die zijn aanhang bij elke verkiezing ziet halveren, zou bijna troostend kunnen roepen dat het verlies (en zeker bij zo’n lage opkomst) in absolute zin steeds kleiner wordt en dus een afvlakkende tendens vertoont, maar daar is de kernfysicus zelf dan weer te slim voor.
En dan de inhoudelijke interpretaties. “De VVD heeft terecht opgeroepen om de koers vast te houden en is op de weg terug”. Dat dit inhoudelijk een bijna terminale contradictio in terminis is doet om 23:30 uur voor de kiezer niet meer ter zake. DE kiezer, heeft Pechtold beloond voor zijn inhoudelijke koersvastheid met hervormingen en onderwijs en diezelfde DE kiezer Buma voor zijn heldere oppositierol. En Schippers heeft DE kiezer verenigd tegen het structurele anti-VVD-complot natuurlijk. En DE kiezer zal Jan Nagel hebben beloond voor het terughalen van de pensioensjoemelaar Henkie Krol. De mooiste kwam gisteren van vriend Mark Rutte zelf: DE KIEZER (let op en denk mee) WIL (o ja?) dat de coalitie doorgaat. OK even rekenen. Een kwart van de uitgebrachte stemmen ging naar de VVD en de PvdA. Da’s dus niet DE kiezer, maar een kwart. Sterker nog, de helft van de kiezers bleef thuis (en of die thuisblijvers daarmee uitdrukken dat ze iets willen of juist niet meer laten we buiten beschouwing) en dus is slechts 12 of 13% van de stemgerechtigden voor het doorgaan van de coalitie. En ik vermoed, dat als je de stemmers op de PvdA bij de laatste Kamerverkiezingen zou vragen of ze met hun niet-stemmen, of anders stemmen, wilden uitdrukken dat ze wilden dat de coalitie bleef…. Of met hun moed der trouw- en wanhoop-stem opnieuw op de PvdA…. dat hun leiders de coalitie in stand houden ??? (Rutte tegen Samsom: het was heerlijk schat en we moeten nog maar even bij elkaar blijven… vanwege de hypotheek alleen al….Samsom: ja schat, ik ook van jou….). De humor en verwondering hebben hier de overhand…

Dat we met al dit gedoe politiek aan het versplinteren zijn en de rollen van de eerste en tweede kamer aan het omkeren zijn (de eerste kamer heeft nu het politieke primaat en dat is nooit de bedoeling geweest) en dat we in Nederland toch met z’n allen niet dom genoeg zijn om dit spingeblaat niet door te prikken en dus dat politici zich met deze onzin als domoren in de etalage zetten… en steeds meer kiezers de moed verliezen en thuis blijven… tja. Daar heb ik wel wat post-electorale depressie-neigingen van. Maar de onzin die ze uitspreken, nos garcons de Jean le Blanc, werkt voorlopig nog wel een tikkie als antidepressivum….