Misschien is het grootste misverstand van het leven wel de gedachte dat het verleden vastligt en de toekomst nog moet worden geschreven. Ik kom er hoe langer hoe meer achter dat het op zijn minst ook andersom waar is. Het omkerend medium is “je verhaal”. Geschiedenis wordt dagelijks herschreven. En dan heb ik het niet over politici en historici, maar over jou en mij. Soms omdat je later dingen ontdekt die oude beelden volstrekt omver werpen (lees bijvoorbeeld de roman van Julian Barnes, Alsof het voorbij is). Vaak ligt er de verwarring in de herinnering onder tussen wat je deed en wou doen, tussen daad en intentie, over niet attent zijn op wat er gebeurt en denken dat iets is veroorzaakt door jou terwijl er een halve meter naast je iets veel spannenders gebeurde of andersom. Dat is nog niet eens de helft van de dagelijkse geschiedvervalsing, maar nog wel het meest aanvaardbare deel. Een groter deel wordt veroorzaakt doordat het brein twee dingen het best onthoudt, namelijk de patronen (die er niet zijn, maar) die je construeert in je waarnemingen en je daden en ten tweede de grote opvallende (soms niet te duiden) uitzonderingen daarop. Die patronen krijgen steeds meer logica en consistentie, waarin later aangepaste versies van gebeurtenissen en wat er daarbij door je heenging een rustige verklaarde en verklarende plek krijgen. En het aardige is dat door de jaren heen, door nieuwe gebeurtenissen en ervaringen dat logische en consistente verhaal wordt aangevuld en bijgebogen. Een midlife-crisis, een scheiding, een ziekte kunnen verhalen tijdelijk inadequaat en minder opportuun maken, maar als de crisis is opgelost en de zaken wat herschikt zijn, werkt het bijgestuurde verhaal weer als vanouds: sturend en schiftend. Het gaat daarmee dan ook niet om een constant verhaal. Het is tijdgebonden, maar meestal per moment wel zeer consistent. Lees verder →