Wat moet Sepp Blatter de pest in hebben gehad. Vlak voor één van zijn feestjes overlijdt Nelson Mandela. Vlak voor één van zijn vorstelijke schittermomenten vol vreugde moet hij rekening houden met iemand anders. Een minuut stilte, hoe verzin je het. Een minuut.. Hij Blatter, een minuut voor iemand anders. Het werden ruim tien seconden. Langer hield hij het niet vol. Voor de gewone man duurt een minuut zestig seconden. Maar voor een absoluut doch verlicht wereldleider gelden de gewone dingen niet. Hij maakt zelf uit hoe lang zijn minuut duurt. Regels zijn regels voor iedereen behalve voor hem. Let the party begin…
Tijd is iets verschrikkelijk relatiefs. Niets op aarde kan zo precies gemeten worden als tijd, maar weinig op aarde is zo verschrikkelijk lastig te bepalen zonder meetinstrument als tijd. Subjectief is het een hel. Is wat we kunnen meten dan wel echt “de tijd”? Voor wie het druk heeft vliegt de tijd. Wie niet aan tijd denkt ziet hem als water tussen de vingers doorlopen. Wie moet wachten, wel een minuut lang, en dus aan tijd denkt, ervaart langzaam druipende honing. Stroperig traag tikken de seconden weg. Ongeduld en ergernis borrelen op. Hoe groter het ego, hoe langer een wachtende seconde duurt…
We kunnen vanuit onszelf de wereld niet kennen. We kijken ernaar door een ruit, waarop onze ervaringen zijn getekend en onze theorieën daarover. “Das Ding an sich” is niet kenbaar. In de ruit zien we ook ons eigen spiegelbeeld, of de verhalen en theorieën, de dromen, de wensen, de ontevredenheid over onszelf, zoals we die zelf hebben geconstrueerd. Niet ons echte zelf. Kluckhuhn schreef (in zijn bescheiden boek van 1300 bladzijden “De algehele geschiedenis van het denken”), dat kennis over ons zelf, wie we echt zijn, wat onze plaats is en onze functie, waartoe we op aarde zijn, in het perspectief van de tijd eigenlijk onmogelijk is. Hij vergelijkt het met bellen naar je eigen vaste telefoon. Als je het vanuit je eigen huis doet (zelfonderzoek) krijg je de in-gesprek-toon en als je het van buiten doet (feedback vraagt) neemt niemand op/geef je niet thuis. Dat betekent dat je door denken nooit het punt bereikt dat je begrijpt wie je echt bent, onder je verhalen. En ook dat het ego, dat uit het denken is ontstaan zichzelf niet kan ontmaskeren. Ook met hulp lukt dat niet echt (narcisme is niet te genezen en wordt langzaam erger met de jaren). Er is weinig hoop voor Blatter vermoed ik. Maar het is de vraag of wat ik zie van en over Blatter meer is dan het beeld dat ik al van hem had en al op de ruit geëtst staat waardoor ik naar de FIFA kijk…
Van de week betrapte iemand die relaties heeft met SBS6 Onno Hoes tongzoenend met een jongere man. Onhandig voor een getrouwde burgemeester van Maastricht en nog onhandiger als je houdt van en getrouwd bent met Albert Verlinden, meneer RTL-Boulevard zelf, de topshot van roddelend Nederland die reeds ettelijke tongzoenende celebs stamelend ontkennend of bekennend in de uitzending aan de telefoon volledig heeft uitgewrongen. Er ontstond een heftige boontje-om-zijn-loontje-golf op de social media en in allerlei programma’s. Een van die programma’s was De Kwis, een spin-off van Paul de Leeuw, publieke omroep, dus dat zit wel goed, toch, waaraan hijzelf meedoet. De gast van de week was Erica Terpstra. Het cabaretgroepje zong een lied over de casus. Er werden allerlei insinuaties in geuit over wat de burgemeester allemaal wel niet ervoor en/of erna zou hebben gedaan met de “toyboy” en wat de “Albert de showbizzrelnicht” eigenlijk hier mee zou moeten doen en ook dat hij dit grove lied eigenlijk wel verdiend had, ‘het er zelf naar gemaakt’ heet dat dan. Erica hield haar gezicht strak. Erica die de hele Kwis lang schaterde, ook na dit item, keek ernstig en -zag ik het goed?- af en toe zelfs lichtjes verstoord. Wat er gebeurde paste niet in haar gevoel voor humor en na een aanvankelijke glimlach ook niet meer in het mijne. Wie maakt uit wat Albert de relnicht, als ie dat al is al heeft ie heel erg veel schijn tegen, verdient en wat verdient een burgemeester die met die relnicht is getrouwd en ook een mens blijkt? Wie maakt uit wat de zus van Onno, Isa, verdient? Wie is hier de absolute heerser over de humor die uitmaakt wat kan en wat niet? Wie kijkt hier door welke ruit en wie is niet in staat zijn eigen nietigheid te zien? In het perspectief van het universum en de eeuwigheid dan natuurlijk, in een wat kleinschaliger perspectief valt het met de nietigheid van televisiemakers wel mee toch?
Maxim Februari schreef vandaag een prachtige column in de NRC en ik wil er een paar fragmenten uit citeren. Hij begint met een letterlijk citaat van Youp die medelijden had met de Backstreetboys, omdat hun fans iets ouder zijn geworden “een handjevol schele tenaladies uit de overgangsklasse”. Maxim: “lachen om vrouwen in de overgang? Kennelijk beschaafd vermaak onder de betere kringen.” Youp die Gordon in zijn uitleg over het foute van Gordon en de Chinese zanger afdoet met “die geblondeerde reetridder Gordon” die dus niet in staat is tot “echte humor”. En een eindje verder na een aantal citaten van Gordon, Youp zelf en Spijkerman die om te huilen zijn van de neerbuigendheid over anderen, vervolgt Maxim: “Reetridder, zeg je het op RTL dan ben je schandelijk vulgair, (Heet je Youp) en zet je het in de NRC, dan is het ineens vlijmscherpe satire. Alle journalisten van het land feliciteerden Van t Hek op Twitter dan ook van harte met deze briljante aanval op zanger Gordon. Reetridder. Kostelijk. Hoe verzint zo’n man het toch steeds weer.” En tot zijn slot:”Het is de absolute macht van de bovenlaag. De regels van het samenleven gelden voor iedereen en we slaan vooral Gordon cs er van harte mee om de oren, alleen wij staan erboven. Wat wij doen is humor. Kunst. En wat dat is, bepalen wij.”
Hard, wreed dit. Ik zie wat ik schrijf over Blatter en daarin zet ik mijzelf op NRC-hoogte en hem een flink stuk lager neer. Terecht uiteraard. Ik hou van Youp, als ie ons ( ja ik weet t, jij bent er geen) burgermannetjes kippenvel bezorgt en laat zien hoe onze zelfgebouwde gevangenis eruit ziet. Ik geneer me als hij andere mensen in de gort hakt. Callcenters bashen mag van me. Homo’s die op tv komen reetridders noemen niet. Ik ga nog maar even door met me generen, over de vulgariteit van de één en de geborneerde arrogantie van de ander EN andersom… en over mijn eigen neiging om te vinden dat ik daar weer over schrijven kan alsof ik de waarheid over deze “Dingen an Sich’ wel kan zien en de rest van de wereld niet. Tenslotte lees ik de NRC en Kluckhuhn. Ik zit snor dus…..