M’n hele leven al verzet ik me tegen mensen die mij met de beste bedoelingen hun mensbeeld en wereldbeeld opdringen, zelfs al hebben ze gelijk en weet ik dat ook. Nederlanders zijn daar goed in, wij zijn het volk van het vingertje, een volk van dominees en kapelaans, zelfs nu er steeds minder mensen nog kerks zijn. Ik ook, anders zou ik niet een paar keer per maand dit soort onzin op m’n site zetten…
“Mam, waarom mag ik op zondag niet zwemmen?”. “Omdat in de bijbel staat dat we 6 dagen per week moeten werken en de zevende rusten en god dienen”. “Zwemmen is toch geen werken?”. “Maar ook geen God dienen. En zeur niet, het zwembad is toch op zondag gesloten (en dat bleek later in ieder geval niet waar)”. “Waarom is het op zondag gesloten?”. “Omdat we met zijn allen hebben afgesproken dat we op zondag niet werken en dus ook de badmeester niet. Op zondag hebben we zondagsrust”. “Maar als je nou niet in God gelooft, dan mag je wel werken en zwemmen op zondag. Ik geloof dat ik niet in God ga geloven”. Moeders bleken op zondag wel chagrijnig en strafferig te kunnen worden. En ik bleef boos dat ongelovigen op zondag het zwembad niet in mochten, ook al was er nog hoop dat als we ze konden bekeren…. En dat was nog maar het begin.
Het is glad ijs. Zowel van de gelovigen als van de mensen die er nog een keer over willen nadenken. Na een nooit voltooid verzet tegen de dienstplicht omdat ik werd afgekeurd voor militaire dienst, werd ik pas jaren later pacifist. Gandhi en Woodstock… one two three, what are we fighting for, don’t say you don’t give a damn, we’re all going to Vietnam… Maar ook hier bleef het na de bekering ernstig knagen. Vooral als de al wat langer overtuigde pacifisten hun vingertje opstaken en hun preken begonnen. Pacifisme was iets verhevens. The next step in onze ontwikkeling. Pacifisten lagen voor op de rest. Het knaagde.
Later, het ijs wordt steeds gladder, kwamen de mensenrechten in mijn beeld. Ook daar kon ik niets tegen inbrengen, toch? Universeel, absoluut, onvervreemdbaar. Je hebt ze gewoon, ook als er nog van alles aan schort in je landje, ook als de wetten er nog niet op zijn aangepast, je hebt ze. Het zijn niet de rechten van en in je land, het zijn universele rechten van elk mens. We hebben nog 300 miljoen slaven in de wereld, maar ook die slaven “hebben” mensenrechten, ook al hebben ze ze niet. Je hebt het recht op je mening, je mag hem uiten, je mag niet worden gediscrimineerd omdat je geen hetero bent, of geen christen en ook niet als je wel christen bent. Die mensenrechten, het is een stapeltje. Maar jammer genoeg geen stapeltje legoblokjes. Ze wringen en schuren, zijn soms met elkaar in strijd. We mogen verenigingen verbieden die tegen de democratie en de mensenrechten zijn, we mogen niet onder het mom van de vrijheid van meningsuiting anderen beledigen of hun goede naam beschadigen. We moeten schipperen met die rechten, hoe banger we van iets zijn hoe harder we schipperen, zie de privacy die na 9-11 er hard onder door is gewaaid.
Ik word de laatste tijd voortdurend belaagd door mensen met opvattingen die ze baseren op één enkel recht uit het stapeltje. Ik heb op deze site al eens mijn ergernis geuit over de ban op de weigerambtenaar. Het recht van de mens om te trouwen met wie hij wil (nou ja, zus en broer, etc. mogen niet geloof ik, maar vooruit) staat voor mij als paal boven water, maar als je als christen echt wilt geloven dat alleen mannen met vrouwen mogen trouwen… en je vindt dan iemand die dat begrijpt en je in de echt wil verbinden, dan mag je die niet een beroepsverbod opleggen, verzet dat jongetje zich weer in me, zeker als dat er niet toe leidt dat in die gemeente homo’s ongetrouwd moeten blijven. Nadat de christenen me verboden hebben om te gaan zwemmen op zondag had ik nog een rekening met ze, da’s waar, maar dit vond ik onzin. En waarom, omdat ik voel, dat in dat vingertje, dat in die preek, het woord “achterlijk” dan wel niet wordt uitgesproken, maar als een te hard staande radio elk zogenaamd redelijk argument lijkt te overstemmen. We kijken op de weigeraar neer en mijn eerste grondrecht luidt: U heeft het recht om door niemand achterlijk gevonden te worden…
Vorige week over de anti-homowetgeving bij Pauw en Witteman een Russin nota bene: “we lopen achter op het westen, wij komen nog maar net uit de tijd dat…”. Een uitnodiging van een Russin om haar volk achterlijk te noemen. En waarschijnlijk heeft ze gewoon gelijk, geef de opvolgers van Poetin nog een paar generaties gelijk en de tijd en niemand denkt er nog over na. Maar ik voel het schuren. Nu al een hele week de rel om het zwarte van Piet. Ja natuurlijk is de samenleving veranderd, ja natuurlijk zien we dat de aankleding en vormgeving van Piet verwijst naar Afrikanen en is dat niet netjes, maar ik wil niet dat die discussie wordt gevoerd vanuit het wereldbeeld dat je wel een achterlijke gladiool moet zijn als je niet onmiddellijk de schmink en de kroespruik in de ban doet en dat is de boodschap toch steeds immers: “doe je ogen open en ga je hersens gebruiken, dat kàn gewoon niet”. Beauty is in the eyes of the beholder and the insult is in the heart of the insulted. We zijn een wijs volk en houden graag rekening met de kwetsbaarheid van een ander, maar niet als we ons eerst door het oordeel moeten heen worstelen eigenlijk een barbaar te zijn. Absoluut, onvervreemdbaar en universeel. Zodra die woorden in argumenten een rol gaan spelen bevindt de spreker zich op glad ijs. En “de vooruitgang”, ook zoiets. We zijn progressief als we… En wie wil er nu niet progressief zijn. Zelfs liberalen willen progressief zijn, want ze zijn tegen de weigerambtenaar. Links was ooit opkomend voor het zwakke, links is nu progressief aan het wereldbeeld-opleggen aan minder opgeleiden en andere landen.
Ik voel me sterk verwant met het vooruitgangsideaal. Ik ben tegen discriminatie van wie dan ook. De wereld wordt waarschijnlijk gered als we aan de vrijheid en mogelijkheden van de vrouwen in arme landen gaan werken. Dat moeten we DOEN. Voorbeeld geven. Steunen van initiatief. Maar kletsen en protesteren, vingertjes opheffen, het is wereld-verbeterend links. Ergerniswekkend links, het tegendeel-veroorzakend links, PVV-uitlokkend links.
Dat soort links is glad ijs. En ik, die me daartegen verzet, misschien nog wel meer. Ik zie veel te weinig verschil tussen mensen die vanuit het absolute geloof in christendom of islam of welke godsdienst dan ook op anderen neerkijken en hun visie opleggen en de nieuwe verlichten die beschaving, vooruitgang, democratie en mensenrechten prediken. De boodschap is inhoudelijk veranderd, het respectloze is niet verminderd. We leren niet… Ik blijf heiden… en ouderwets links