Ik heb dat nog niet vaak als overweging gehad bij het nadenken over een vakantie, of er landen zijn waar ik liever niet heen zou gaan omdat ik me schaam voor mijn land, maar het komt er steeds meer van. IJsland, ik wil er graag nog een keer heen, zo groot als Utrecht, moet ons miljarden terugbetalen omdat ons land garant is gaan staan voor spaarders die risico wilden nemen voor een half procent meer rente, Zuid-Europa wat groter, maar het bestaat volgens veel beleidsbepalers en journalisten uit uitvreters die alleen maar met pensioen gaan, nooit belasting betalen en zich niet aan afspraken kunnen houden. Oost-Europa, Rutte neemt geen afstand van de Polensite, we buiten ze uit, gijzelen ze met malafide inhuurders en uitzendbureaus, onze boeren pikken daar hun grond, ondernemers zijn er op grote schaal uit Nederland naartoe gegaan en verdringen van alles, maar hier mogen ze niet in. We houden een aantal van de Europese landen tegen als Schengenlanden uit angst, angst voor verdringing, angst voor georganiseerde criminaliteit, alsof dat een voorrecht van die landen is. Ontwikkelingslanden, zij mogen creperen, omdat Henk en Ingrid anders €100 per jaar achteruitgaan. Andere Europese landen, we hebben naar ze gewezen, aangedrongen op strengheid, toezicht en regels, maar toen puntje bij paaltje kwam mocht een ambtenaar als de directeur van het centraal planbureau het issue agenderen dat we onszelf wel eens niet aan die strenge regels zouden willen gaan houden, als enige noord-europees triple A-land in recessie en intussen wordt onze regering overeind gehouden door een eurofobe en xenofobe partij die terug wil naar de gulden.  Lees verder →